Ik kan me voorstellen dat u misschien denkt dat dit wederom een ambitieus plan was welke een stille dood is gestorven. Of u verwacht misschien op deze plaats foto’s van een afgebouwde SRT replica. Geen van beide is waar of zal plaats vinden. Na mijn eerste bericht over dit project heb ik tot en met de laatste bout van de carrosserie verwijderd. Alle losse onderdelen gelabeld en in dozen gestopt. De carrosserie heb ik vervolgens op
een stapeltje autobanden op een trailer vervoerd naar een straler in het Westland. Deze heeft de auto bijna volledig gestraald met kleine glaspareltjes. Bijna volledig want het dak werd vermeden. Ervaring leert dat het stralen van het dak kan leiden tot een vervelende golfbeweging. Na het kaalstralen is de volledige body in de epoxy primer gespoten en op vier autobandjes met behulp van de buurman, Mike van Citroen garage Bijlsma, en zijn autotransporter terug naar de loods gekomen. Daar had ik ondertussen uit wat balken en zwenkwielen een bok gefabriceerd alwaar de nu crème body op werd gestald.
En toen gebeurde er een poos niks. Door extreem drukke werkzaamheden werd het project, net als de andere autoprojecten, een aantal maanden gestald. Wel heb ik een aantal maanden van de 1005 kunnen genieten als regelmatig woon-werk automobiel. Net als mijn broer die ook nog geruime tijd van de auto heeft genoten heb ik bijzonder veel plezier ondervonden van het rijden en van de positieve reacties van voorbijgangers. Toen de APK verliep heb ik besloten geen poging te wagen deze te vernieuwen. Er zou teveel werk in gaan zitten en de auto moet toch gestript voor haar rol als donor. Wel werden voor de Rallye 2 ondertussen allerlei stoere
onderdelen gezocht, gevonden en aangeschaft… Een inlaatspruitstuk voor Weber carburateurs, een volledig zogenaamd 6 inch Rallye 3 uitbouwset, een polyester achterspoiler want de originele zal altijd van binnen blijven corroderen en de nodige strepen van voor tot achter.
Onlangs besloot ik de werkzaamheden te verminderen en de autohobby weer op te pakken. Geïnspireerd door het schitterende resultaat van een carrosserie restauratie van een auto van mijn sleutelmaatje Ed besloot ik de mannen van VB Autoschade uit Monster uit te nodigen om te peilen of zij de carrosserie voor hun rekening zouden kunnen nemen. Deze vaste reparateur van een belangrijke leverancier van Italiaanse exoten restaureert met veel plezier bijzondere automobielen. Tijdens 2,5 uur om de “auto” heen lopen, koffie drinken en autoverhalen uitwisselen werd alles doorgenomen. Zij vertrouwen de door de vorige eigenaar zelf gemaakte en ingelaste linkerdorpel niet, vinden dat dit beter kan en willen dat ik er een dorpel bijlever. De voorzijde uit de 1005 zal erin worden gelast om de ronde voor vierkante te verruilen. De carrosserie wordt door mij op de wielen afgeleverd zodat eventuele torsieverschillen in de carrosserie door gebruik van de houten bok worden uitgesloten wat tot verschil in de naden tussen de carrosseriedelen zou kunnen leiden. De carrosserie zal volledig strak worden afgeleverd voorzien van rallye 3 uitbouw en horizontale rallye 2 & SRT strepen. In de kleuren wit, blauw voor de onderzijde en satijnzwart voor voor- en achterklep en bumpers. Een nieuwe dorpel was snel gevonden, een avondje later zaten de, nog ongerestaureerde, onderstellen er weer onder en stond ze klaar voor de plaatwerker.
Ondertussen kwam de voortknagende onzekerheid omtrent de uiteindelijke uitvoering tot een einde. Uitgebouwd SRT ’77 of toch origineel en mosterdgroen als in 1973,. De kogel is door de kerk. Ik ga trachten de auto zo origineel mogelijk te maken. De richels in het dak zullen altijd verraden dat het een oudere carrosserie betreft en eigenlijk is dat mosterdgroen met zwart en chroom toch wel heel apart. Voorts ben ik van mening dat het herstellen van een icoon uiteindelijk meer voldoening zal geven dan het bouwen van een rallye replica.
Ik verwacht dat het lastig zal zijn alle originele onderdelen te vinden maar dat zullen we gaandeweg uitvinden. Ondertussen gaat de zoektocht voort. Ik laat een nieuw hemeltje maken, heb een gereviseerde versnellingsbakbak met nieuwe drukgroep en koppeling gevonden. Daar komt de korte “73’er” eindoverbrenging in. Medio februari ga ik bij een draaiende originele rallye
2 motor kijken en luisteren. Ook een nieuwe voorruit is besteld. Ik heb nieuwe deurrubbers binnen gekregen en gereviseerde voorste remklauwen. Het blijkt vooralsnog heel lastig om nieuwe voor- en achterraamrubbers te vinden en (sportieve) schokdempers. Mijn voorkeur gaat uit naar gele Koni’s doch deze lijken niet meer leverbaar.
Eind november is ze bij de plaatwerker afgeleverd inclusief alle losse plaatdelen. Daar is plaatwerker Mike druk aan de slag met het op afhangen van de schermen, deuren en kleppen. In plaats van de originele moeren gebruikt hij een soort van grote holle popnagels met schroefdraad van binnen. Deze fixeren beter en zullen dus minder roestgevoelig zijn dan de originele moeren waarmee de spatborden vastzaten. We hebben wat moeite gehad spanbussen te vinden voor de deurscharnieren maar daar heeft mijn vaste leverancier van Alfa Romeo onderdelen voor een oplossing gezorgd. In al mijn dozen met onderdelen trof ik geen scharnieren voor de voorklep; die van de voorklep voor modeleen vanaf 77 passen niet dus is de tocht naar het magazijn van de club ondernomen waar ik ook nog wat andere handige onderdelen kon scoren. Wanneer u dit leest hoop ik de reis naar Exner in Duitsland te hebben ondernomen om de daar bestelde zwarte hemel, voorruit, motor & versnellingsbak en wie weet wat nog meer op te halen.
En toen gebeurde er een poos niks. Door extreem drukke werkzaamheden werd het project, net als de andere autoprojecten, een aantal maanden gestald. Wel heb ik een aantal maanden van de 1005 kunnen genieten als regelmatig woon-werk automobiel. Net als mijn broer die ook nog geruime tijd van de auto heeft genoten heb ik bijzonder veel plezier ondervonden van het rijden en van de positieve reacties van voorbijgangers. Toen de APK verliep heb ik besloten geen poging te wagen deze te vernieuwen. Er zou teveel werk in gaan zitten en de auto moet toch gestript voor haar rol als donor. Wel werden voor de Rallye 2 ondertussen allerlei stoere
onderdelen gezocht, gevonden en aangeschaft… Een inlaatspruitstuk voor Weber carburateurs, een volledig zogenaamd 6 inch Rallye 3 uitbouwset, een polyester achterspoiler want de originele zal altijd van binnen blijven corroderen en de nodige strepen van voor tot achter.Onlangs besloot ik de werkzaamheden te verminderen en de autohobby weer op te pakken. Geïnspireerd door het schitterende resultaat van een carrosserie restauratie van een auto van mijn sleutelmaatje Ed besloot ik de mannen van VB Autoschade uit Monster uit te nodigen om te peilen of zij de carrosserie voor hun rekening zouden kunnen nemen. Deze vaste reparateur van een belangrijke leverancier van Italiaanse exoten restaureert met veel plezier bijzondere automobielen. Tijdens 2,5 uur om de “auto” heen lopen, koffie drinken en autoverhalen uitwisselen werd alles doorgenomen. Zij vertrouwen de door de vorige eigenaar zelf gemaakte en ingelaste linkerdorpel niet, vinden dat dit beter kan en willen dat ik er een dorpel bijlever. De voorzijde uit de 1005 zal erin worden gelast om de ronde voor vierkante te verruilen. De carrosserie wordt door mij op de wielen afgeleverd zodat eventuele torsieverschillen in de carrosserie door gebruik van de houten bok worden uitgesloten wat tot verschil in de naden tussen de carrosseriedelen zou kunnen leiden. De carrosserie zal volledig strak worden afgeleverd voorzien van rallye 3 uitbouw en horizontale rallye 2 & SRT strepen. In de kleuren wit, blauw voor de onderzijde en satijnzwart voor voor- en achterklep en bumpers. Een nieuwe dorpel was snel gevonden, een avondje later zaten de, nog ongerestaureerde, onderstellen er weer onder en stond ze klaar voor de plaatwerker.
Ondertussen kwam de voortknagende onzekerheid omtrent de uiteindelijke uitvoering tot een einde. Uitgebouwd SRT ’77 of toch origineel en mosterdgroen als in 1973,. De kogel is door de kerk. Ik ga trachten de auto zo origineel mogelijk te maken. De richels in het dak zullen altijd verraden dat het een oudere carrosserie betreft en eigenlijk is dat mosterdgroen met zwart en chroom toch wel heel apart. Voorts ben ik van mening dat het herstellen van een icoon uiteindelijk meer voldoening zal geven dan het bouwen van een rallye replica.
Ik verwacht dat het lastig zal zijn alle originele onderdelen te vinden maar dat zullen we gaandeweg uitvinden. Ondertussen gaat de zoektocht voort. Ik laat een nieuw hemeltje maken, heb een gereviseerde versnellingsbakbak met nieuwe drukgroep en koppeling gevonden. Daar komt de korte “73’er” eindoverbrenging in. Medio februari ga ik bij een draaiende originele rallye
2 motor kijken en luisteren. Ook een nieuwe voorruit is besteld. Ik heb nieuwe deurrubbers binnen gekregen en gereviseerde voorste remklauwen. Het blijkt vooralsnog heel lastig om nieuwe voor- en achterraamrubbers te vinden en (sportieve) schokdempers. Mijn voorkeur gaat uit naar gele Koni’s doch deze lijken niet meer leverbaar.Eind november is ze bij de plaatwerker afgeleverd inclusief alle losse plaatdelen. Daar is plaatwerker Mike druk aan de slag met het op afhangen van de schermen, deuren en kleppen. In plaats van de originele moeren gebruikt hij een soort van grote holle popnagels met schroefdraad van binnen. Deze fixeren beter en zullen dus minder roestgevoelig zijn dan de originele moeren waarmee de spatborden vastzaten. We hebben wat moeite gehad spanbussen te vinden voor de deurscharnieren maar daar heeft mijn vaste leverancier van Alfa Romeo onderdelen voor een oplossing gezorgd. In al mijn dozen met onderdelen trof ik geen scharnieren voor de voorklep; die van de voorklep voor modeleen vanaf 77 passen niet dus is de tocht naar het magazijn van de club ondernomen waar ik ook nog wat andere handige onderdelen kon scoren. Wanneer u dit leest hoop ik de reis naar Exner in Duitsland te hebben ondernomen om de daar bestelde zwarte hemel, voorruit, motor & versnellingsbak en wie weet wat nog meer op te halen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten